Nawkoło lito bawyt'sja z dit'my swojim tepłom
Padaje z neba małeńkyj prozoryj doszczyk
Soneczko hrajet'sja, daruje wesełkoju mriji
Ja posmichajus', ja radiju tomu, szczo widbuwajet'sja prosto neba

Pryspiw:
Prosto neba, prosto neba...

Kołys' małeńkyj łowyw ja metełykiw u czystomu poli
Nawit' ne dumaw, szczo bilszoho szczastja w żytti wże ne treba
I os' my dorosli – probłemy, kłopoty, burchływa robota
Ałe wse odno ja radiju tomu, szczo widbuwajet'sja prosto neba

Pryspiw

Jakszczo tak treba, tak wse j bude
Chocz płacz, chocz stij – nawkoło łjudy
Wony żywut', wmyrajut', mrijut'
I wsi wony majut' nadiju
Na zminy na kraszcze, na "wse bude dobre"
Na radist' pobaczyty swojich onukiw
Na switło, na zori, kaminnja i hory
Ce je sens żyttja, łysze raz i nikoły...

Pryspiw