Bilja chaty, bilja dworu, witer szepcze w osokorach,
Trusyt' z neba weczorowoho zirky,
Nicz rozwiszuje na łysti kryształju żywe namysto,
Szczob umywsja ja rosoju iz ruky.

Pryspiw:
Wse z dytynstwa meni tut błyz'ke i znajome –
Podych polja i spiw ruczaja,
Znow z dałekych dorih ja wertajus' dodomu,
Otczyj kraj mij, krowynka moja.

Kraj worit spynyłas' czemno wysznja, nacze nareczena,
Chodyt' w sonjach u szyrokomu bryli
I, mow dywna matioła, jak nide i jak nikoły
Pachne hrudoczka rankowoji zemli.

Pryspiw

Jak widro dzwenyt' krynycja, wsich zaproszuje napyt'sja,
Oj, krynyczko na czotyry berehy,
I nad sercem niby wysne materyns'ka dawnja pisnja
Dlja widrady, dlja porady, dlja snahy.

Pryspiw