Oj Kanado, Kanadoczko, jaka ty zradływa,
Ne jidnoho czołowika z żinkow rozłuczyła,

"Jakby-s', żinko, znała, szczo ż bo ja hadaju;
Za Kanadu hadku maju, tebe pokydaju".

"Ne jdy, myłyj, ne jdy w Kanadu biduwaty,
Bo chto naszi dribni dity bude hoduwaty?"

Piszow do Borszczewa paszport wyrobljaty,
Moja żinka mołodeńka wzjała żałuwaty:

"Oj ty pidesz, myłyj, w Kanadu służyty,
Ja łyszusja z ditoczkamy ta j budu bidyty".

Posław ja dytynu po swoju rodynu
Ta hju swoji brattja-sestry, po swoju rodynu:

"Schoditesja, wsja rodyna, i ty, ridna maty,
Bo Boh znaje, czy budemo sja bilsze wydaty".

Wyjszow ja za seło da wże j prypiznywsja,
Proszczaj, proszczaj, rodynońko, może, z kym swarywsja...

Proszczaj, proszczaj, rodynońko, i ty, cerkwo-maty,
Bo Boh znaje, czy wernusja do tebe wmyraty.

Wyjdu ja na połe, a tam bili kwity;
Płacze żinka mołodaja szcze j małeńki dity...

Jakby-s', myła, znała, jak w Kanadi hore,
Ty by meni peredała horobczykom soli.

Horobczykom soli, synyczkoju chliba,
Todi by ty, myła, znała, szczo w Kanadi bida.