Dobryj weczir, moja żeno, że-s do mja pryszła,
Że tebe tu ruka boska do mja prynesła.
Prynjus tja tu z neba boh,
To zapłatysz za mja dowh,
Żeby mja tot pes szynkar
Po hołowi ne towk.

A ne toho ja tu pryszła, by-m za dowh płatyła,
Żeby-m za tja hrosza dała – hłupa bym-m była;
Ty tu pyjesz od rana,
A ja pracjuju sama
Na toty bidny syroty,
Na tja hałhana.

Ne krycz, ne krycz, moja żeno, ne złost że sja tak;
Jak ja prydu dodomu, porachujusja,
Namoczenym motuzom
Kosty tobi obłożu,
Żeby-s znała jak masz żyty
Zo swojim mużom!