Po trawi, po prydorożnij trawi,
Po nasypach, na jakych ne roste trawa,
Wony perechodjat' – wymuczeni i żywi –
Na toj bik trawy, de wona też żywa.
I ty pytajesz trawy – czomu ty dali rostesz?
Znajuczy, szczo trawa bude i dali rosty
Pomiż tym miscem, zwidky ty, własne, jdesz
I miscem, kudy ty choczesz pryjty.
I doky wony perechodjat' na inszyj bik,
Z toho boku trawy czuty jak zamowka
Jichnij szepit, i chto z nych iszcze ne znyk,
Toj, niby własnyj szepit, powoli znyka,
Czuty jak zupynjajet'sja sercebyttja,
Czuty jak sered nasypiw mowczaznych
Spoczatku wony wychodjat' iz c'oho żyttja,
Potim żyttja powilno wychodyt' iz nych.