Ja potribna tobi, bo ja możu wse,
Widczuwaju, szczo treba, szczo choczet'sja,
Ja na smak prochołodna, jak kawa hljase,
Dlja krasywoho niżnoho zboczencja.
Tychym podychom, niżnym dotykom
Ty ne kłycz mene, ja pryjdu sama,
Ja nazwu tebe swojim kotykom,
I w duszi nastane wesna!

Pryspiw:
Czujesz? E-hej!
Zihrij mene rukamy!
Czujesz? E-hej!
Tancjuj zi mnoju w rytmi sercja!
E-hej!
Zihrij mene rukamy!
Czujesz? E-hej!
Tancjuj zi mnoju!

Ja potribna tobi, bo ja choczu tak,
Jak ty choczesz to trochy soromyszsja,
I p’jankyj sołodkyj trywaje smak,
Aż do poky ty zowsim wtomyszsja.
Tychym podychom, niżnym dotykom
Ty ne kłycz mene, ja pryjdu sama,
Ja nazwu tebe swojim kotykom,
I w duszi nastane wesna!

Pryspiw

Ja – zełenyj kolir, koły pospiszajesz ty,
Ja – słowa, szczo zawżdy majut' znaczennja,
Ce te szczastja, szczo my zmohły z toboju znajty,
Z neterpinnjam czekaju pobaczennja!

Czujesz?
Zihrij mene rukamy!
Czujesz?
Tancjuj zi mnoju w rytmi sercja!
E-hej!
Zihrij mene rukamy!
Czujesz? E-hej!
Tancjuj zi mnoju!