Bula v mene kuma – a teper nema.
Zabrala kumu v’yaznycya-tyurma.
Ne znayu, shcho tam ta kuma narobyla,
Ale dobre, shcho tyurma, a ne mohyla.
Ya sydzu-tuzu, slizonky rachuyu,
Proklynayu dolyu-dolenku lychuyu.
Bez kumy sumuyu, plachu ta rydayu,
Chas vid chasu, yak zyly-buly pryhadayu...

Oy uchora – v kumy, i s'ohodni – v kumy,
Oy koly z ya kumu ta y do sebe zazvu?

Povernulas' kuma, yak pryishla zyma.
Postukala v dveri – mene vdoma nema.
Choho vzymku budu vdoma baydyky byty?
U horach Karpatach mayu shcho robyty.
Z hory do pidnizzya mene doshka kataye,
Ya sobi vozusya, kuma vdoma chekaye.
Za kumoyu toyu prypynyv sumuvaty –
Davno inshu kumu zaprosyv do chaty...

Oy koly z ya kumu ta y do sebe zazvu,
Chym ya svoyu kumu ta y pryimaty budu?

Dvi kumy ziyshlysya yakos' nosom do nosa.
Odna mala mishok hrechky, insha – mishok prosa.
Odna kaze – a boday, tebe kopne kachka!
Insha kaze – a nechay tebe vchopyt' srachka!
Odna odnu pochaly shchedro pryhoshchaty,
Vid udariv mishkovynnya pochalo trishchaty.
Popsuvaly sobi tvar, rozsypaly zbizzya.
Odna kuma – vdova, insha – nezamiznya...

A naymu ya strilcya, ta y ub’yu horobcya,
A z toho horobcya natoplyu ya salcya.
Natoplyu ya salcya, shche y kovbas naroblyu,
A iz tych reberec' ya zroblyu cholodec'.
A prodam ya krylcya, ta y kuplyu shche y vyncya,
Tak ya svoyu kumu ta y pryimaty budu.
Oy yiz, kuma, pyi, ne zasalyuysya,
To v karman, to v rukav ne zachvatyuysya.

I nayilasya ya, i napylasya ya,
Nasylu dodomu dokotylasya ya.