Vze vidhorily aystry u sadu,
Klenove lystya zolotom oblyto.
A ya idu po stezechci idu,
Yaku stoptalo nashe spilne lito.

Ya znayu ty ne verneshsya uze,
Bo nashi doli niby rozkololys',
Ale dlya choho pam’yat' bereze
Tvoye teplo i tviy pryvitnyi holos.

Pryspiv:
"Zabudesh?" – zapytuyut' travy sumni.
"Zabudesh?" – pytaye iz vyriyu ptach.
A serce ne moze skazaty, shcho "ni".
A serce ne vmiye skazaty, shcho "tak". (ves' kuplet – 2)

Ya ne shukayu na chyyiy vyni,
Te, shcho stezyna ne prostlalas' dali,
Ale zdayet'sya vze teper meni,
Shcho my zminyaly radist' na pechali.

I zahubyly niznist' molodu
V slovach haryachych i nesamovytych.
Ya znov idu, choho ya znov idu,
Po stezci de chodylo nashe lito?

Pryspiv:
"Zabudesh?" – zapytuyut' travy sumni.
"Zabudesh?" – pytaye iz vyriyu ptach.
A serce ne moze skazaty, shcho "ni".
A serce ne smiye skazaty, shcho "tak". (ves' kuplet – 2)