Znovu misyac' blukaye zoryanym nebom,
Znovu chuyu kriz' son tychi kroky tvoyi.
Ya ne znayu tebe, ya ne znayu pro tebe.
I dlya choho prychodysh z dalekych tych dniv?

Tak bahato u tebe chotiv zapytaty,
Ta napevno, yak zavzdy, ne vystachyt' sliv.
Skilky povzaty shche nam, a ne litaty?
I dlya choho prychodysh z dalekych tych dniv?

Pryspiv:
Ty meni probach – ya kolys' narodyvsya v svoyiy krayini.
Ty meni probach – ya zyvu niby vdoma, ale yak emihrant.
Ty meni probach – za zabuti pisni i slozu na kalyni.
Ty meni probach – neznayomyi miy brat.

Niby vse u nas ye, bilshe navit' ne treba,
Synye nebo i zovte kolossya laniv,
A naspravdi my prosto tikayem vid sebe,
Ty pro ce nahadav nam z dalekych tych dniv.

Pryspiv

Stohnaly hory, rydaly ikony,
Spadaly zori komus' na pohony,
Chervone pole, chervone nebo,
Takoho ne treba! Bilshe ne treba!

I na viky vikiv...
Povsyakchas i nyni...
Budut' dyvytys' na nas tvoyi ochi syni...
Berezovi chresty i zemlya u ruyini...
I ostanni slova:
"Slava Ukrayini!"

Pryspiv (2)