Telefonu trubku ya znovu rozbyv
I po vulyci u natovpi bezcilno plyv,
Cherez tebe ya znyshchyv desyatyi telefon, –
Ce ne zarty, ne ihrashky i navit' ne son!
Shcho zrobylos' z toboyu? – Hovory, ne movchy!
Ya ne dam tobi spokoyu ni vden, ni vnochi.
Ydu bez tebe v kafe, ydu bez tebe v kino,
Meni pusto yakos', a tobi vse odno.

Pryspiv:
Zhuba moya, zhuba! Zhuba moya, zhuba!
Zhuba moya, zhuba! Zhuba moya, zhuba!

Ne vychodzu z kimnaty vze chotyry dni,
Chay potop chy pozeza – use rivno meni,
Ya ne spav, ya ne yiv, lysh tebe ya chotiv, –
Chy zustrinemos' znov, chy zyva shche lyubov?
A nad lizkom u mene tvoye foto vysyt'
I ne mozu ochey vidvesty na myt',
Nabyrayu tviy nomer – korotkyi hudok...
Chy ty zrobysh na zustrich she odyn krok?

Pryspiv

Zhuba! Zhuba! Zhuba! Lyuba! Lyuba! Lyuba!
Lyuba! Lyuba! Zhuba! Zhuba! Lyuba!

Ya zvernuvsya u viddil zahublenych rechey,
Zapytav: chy ne bachyly blakytnych ochey,
Dovhi nohy, volohi, malynovi huby.
Vse ce bulo moye i kochanoyi zhuby.
Vidpovily meni, shcho ya na bilomu koni,
Zdorovennyi medbrat zav’yazav meni chalat,
Ya u durci sydzu i za zhuboyu tuzu:
De ty, zhubo moya? – Shepochu tvoye im’ya.

Pryspiv

Zhuba! Zhuba! Zhuba! Lyuba! Lyuba! Lyuba!
Zhuba! Zhuba! Zhuba! Lyuba! Lyuba! Lyuba!