Tam, de neba blakyt', de strumok zebonyt',
I cvirkun ni na myt' ne zmovkaye,
De lysh tysha odna, de nikoho nema –
Chyyas' mriya na kohos' chekaye.

Tam u travach hustych chyis' zahublenyi smich
Zurno ranok v tumani chovaye.
Viter tycho miz kis zolotystych beriz
Sam sobi pro kochannya spivaye.

Lynut' nizni slova, de kvituye trava,
De kohos' chyyas' mriya shukaye,
De kvitok shche nema, de luna shche nima,
Choch tak choche huknuty: "Kochayu!"

Ne hukne, ne hukne, lito shvydko myne,
Y posyviye vona samotoyu.
Bez stezok po snihach chyyes' shchastya v slozach
Bude tycho blukaty horoyu.