"Tobi porobleno" – skazaly b dyvni lyudy,
Yakby diznalys', shcho v dushi tvoyiy bolyt'.
Ta tilky Bohu, mabut', vidomo shchomyt',
Za kym teper tvoyi stenayut' bili hrudy.
"Meni porobleno" – zitchayesh ty sama,
Borinnyam voli ledve strymuyuchy slozy.
Skryplyat' u ray chuzych simey vazki obozy,
I lysh v tvoyiy sim’yi ni lito, ni zyma.

Pryspiv:
Nam by lito perezyty,
Osin v dushach pidpalyty,
Lid rozpuky roztopyty i vrazdy.
A vesnoyu, a vesnoyu
Znov zustritysya z toboyu,
I z’yednaty nashi doli nazavzdy.

Tviy cholovik tebe sto lit ne ciluvav,
Do run dushi dostukatys' ne prahne...
O, yak by ya tebe, kochana, cinuvav,
Aby meni ote tvoye serdechko sprahle!
Moho z blahannya ne pochuye dobryi Boh,
I tilky tym meni lyshylosya vtishatys',
Shcho zrozumiyesh ty: vze krashche het' rozstatys',
Niz tak strazdaty vik samotnimy udvoch.

Pryspiv