Z ostannim podychom rozkryyut'sya kordony,
Tvarynnyi rehit kriz' muzyku luna,
Vidvertyi pohlyad vluchnym postrilom u skronyu
Zbyvaye z nih, choch buv vin navmannya.

Moya smert' maye dovhi kryla,
Moya smert' maye hostri zuby.
Pohlyad yiyi neshchadno vidvertyi
Striloyu u nebesa.

Ty drakon, ty letysh vysoko...

Lukava posmishka vede i obicyaye,
V povitri chuyu ya neskazani slova.
Paralizuye pohlyad tviy i rozdyahaye
I obertom ide vid tebe holova.

Ty letysh v nebesach kriz' moye zyttya,
Bachysh dushu moyu, znayesh moye im’ya.
Pocilunok podaruye zabuttya
Tvoya meta – ya!