Cey ptach – sumnyi, trykrylyi.
Ya narechu yoho buntivnykom.
Vin z tych, shcho stezyt' samotni dushi,
Za bravyi sad i vichnosti okrom.

Yak nemovlya pozbuvshys' ploti,
Yak bozevilnyi, ya zayvyi tut.
Dole moya, ya znovu vpekli,
Yak na chresti strazdayu tut.

A moze zupynytysya ne treba,
Shcho varta z naysuchasniyshych molytv.
Koly zvertayemos' do neba,
Zyvcem po samoyu hlybin.

Zyla krasa vahitnoyu krasoyu,
U loni svitu tam u hlybyni.
Dusha litala nadi mnoyu,
I usmichalasya meni.

De pam’yat' hola do kistok obderta,
V tuneli chornych-chornych dush.
De smertne vse, a smert' bezsmertna,
De ya tudy idu.

Idu za nym pozbuvshys' ploti,
Ya zayvyi tut, ce dolya ne moya!
Vpershe ne zhaduyu na potim,
Dusha, dusha, yak nemovlya.

Bolyache Boze, nu shcho z ty?
Ne vidvertay svoyich ochey.
Vze posnuly vsi uchni tvoyi,
Bolyache Boze, bat'ko Otec'.