Serce v rukach zhoraye v zolu,
I dusha zamerzaye u podychu.

Ty nache ptach, shcho krylom promachnuv,
Zabrala use, shcho b nahadalo vesnu.

Snih u ochach tane v dribnu slozu
I teche zyvoyu vodoyu po lycyu.

Oblychchya v moyich dnyach, ochi v moyich zirkach,
A tviy holos zvuchyt' u moyich snach!

Pryspiv:
Ty taka, yak vechir, zabyrayesh sonce.
Ty taka, yak ranok, zabyrayesh zori.
Moye serce vtopyla ty v hlybokim mori
Pochuttiv cholodnych, nache lid v opolonci.

Serce v rukach vze zhorilo do tla
I ne tremtyt' vze vid podychu dusha.

Sonce zabrala tvoya imla, zori zabrala tvoya t'ma
Y zalyshylas' lysh sutinkiv zyma.

A sutinky horyat' vohnyamy dyvnymy –
To vatry kuzen zirok, shcho ne zabrala ty!

A ti zori znimayut' pechat' smutku na lyci
I kuyut' stalevyi mech z moyeyi dushi!

Pryspiv:
Ya stav takyi, yak vechir, i zabrav tvoye sonce,
Ya stav takyi, yak ranok, i zabrav tvoyi zori,
Tvoye serce vtoplyu ya v hlybokim mori
Pochuttiv cholodnych, nache lid v opolonci.

Tvoye serce v moyich rukach zhoraye v zolu,
I tvoya dusha zamerza vid moho podychu...