Sluchay, sluchay zinko-zona:
Ya tut vze davno mudruvav,
I os', vse zhadavshy pro nas,
Pisnyu otaku napysav!..
Buv ya interesnyi zenych,
Mav ya narechenych kosyak...
Ta shcho ne zenyvsya na nych
Nyni ne zaliyu niyak!

Pryspiv:
Syademo z na hanochku, shche ne v kozushanochkach,
Bo ishche zyma v zytti ne pryishla dlya nas!..
Syharetku vykurym ta nallyem slyv’yanochky –
Chay podovshe ne myna nadvechir’ya chas.
Lysh mene ty ne pytay ya tebe lyublyu, chy ni,
Bo vysokych sliv, zvynyay, bilshe ne terplyu...
I tomu na tviy prykol dam tobi prostyi vidvit:
Yak z toboyu ya zyvu – to, vvazay, lyublyu!

Kazut', niby muz i zona –
Ce vse yak odna satana...
Diysno, chasto vin i vona
Zrazu z yak chortyaka odna!
Nam ze dovelosya proyty
Stilky na zyteys'kiy puti,
Shchoby my, nareshti, zona,
Staly, yak odna satana!

Pryspiv

Z’yily my udvoch ne odyn
Soli och! kaminnoyi pud...
Zhaduy nashi sonyachni dni,
Nu, a dni pochmuri – zabud'!..
Ya tut os' takoho diyshov,
Koznyi sviy zhadavshy roman:
Yak ya luchchoyi ne znayshov –
To znay, shcho yiyi i nema!

Pryspiv

Na pytannya vsi tvoyi v mene ye odyn vidvit:
Yak z toboyu ya zyvu – to, vvazay, lyublyu!
Yak z toboyu ya zyvu – to uze lyublyu!
Yak z toboyu ya zyvu – znachyt', i lyublyu!