Letiv sred nochi, yak skazenyi, po stepach
Shvydkyi ta chytryi kozak Hryc'ko.
A konyk nosom zaorav u bur’yanach,
Zairzav – i zaba dala cyc'ky.

I v’yichav Hryc'ko buynym nosom u bur’yan,
Pochuchav vsi svoyi bolyachky.
Do ranku treba – choch ty vstrel – u vrazyi stan,
A yty z, yak do Kyyeva rachky.

Vovky y lysyci zavyvaly u yarach,
Zviryacha tichka zyruvala.
I nache svichka hostra shablya u rukach
Pry svitli misyacya palala.

Vin pryide u vorozyi tabir ponad stav,
Vrazyni vklonyt'sya vin nyz'ko.
Ta y zbreshe, zbreshe, yak lukavyi ne brechav –
I v pastku pide vraze viys'ko.

A pislya boyu v lyutu smert' zachlyva put':
Os' palya znyzu v serce sune.
Vam, vorohy, yoho nizashcho ne zbahnut',
Vin vam vsmichnet'sya y v ochi plyune.

Yakby z nichto ne yshov za tebe v smertnyi herc',
Tobi b, Ukrayno, ne vcility.
Letiv i dybav nakarachkach v lyutu smert'
Toy, chto naybilshe musyv zyty.