Koly ty berezesh zaliznyi spokiy
Vsupir zahalniy panici y klyat'bi,
Koly, naperekir chuli zorstokiy,
Miz neviriv ty virysh sam sobi.
Koly ty vmiyesh zdaty bez utomy,
Obmovlenyi, ne stanesh brechunom,
Oshukanyi, ne piddayeshsya zlomu
I vlasnym ne chyzuyeshsya dobrom.

Koly tebe ne porabuyut' mriyi,
V kormyhu dum tviy duch sebe ne dast',
Koly ty znayesh, shcho za lycediyi –
Obluda shchastya y mashkara neshchast'.
Koly ty hoden pravdy pylnuvaty,
Z yakoyi vze zyskuyut' machlyari,
Rozbytyi vytvir znovu doroblyaty,
Chocha nachynnya het' uze stari.

Koly ty mozesh vsi svoyi nadbannya
Postavyty na kin, aby za myt'
Procyndryty bez zalyu y dorikannya –
Adze tebe porazka ne strashyt'.
Koly zmertvili nervy, dumy, tilo
Ty mozesh znovu kydaty u biy,
Koly trymatys' vze nemaye syly
I tilky volya vladno kaze: stiy!

Koly v yurbi shlyachetnosti ne hubysh,
A buvshy z korolyamy – prostoty,
Koly ni vrah, ni druh, kotroho lyubysh,
Nichym tobi ne mozut' dorikty.

Koly ty znayesh cinu shchochvylyny,
Koly vid neyi het' use beresh,
Todi ya peven: ty yesy lyudyna
I zemlyu vsyu svoyeyu nazovesh.