Z yakoyis' dolyny, zdolavshy pivsvitu,
Do mene prylynuv berezovyi viter.
Vin svitlyi takyi, pustotlyvyi i mylyi, –
V divochi lita ya takoho lyubyla.

Pryspiv:
Berezovyi viter, berezovyi viter...
Prynis v moye serce vohon pervocvitu.
Prominyt'sya serce v zvablyvych nadiyach,
I stukayut' v Dushu spokuslyvi mriyi.

Mene vin pisnyamy tryvozyt'-chvylyuye,
Dumky moyi z nym des' po svitu mandruyut'.
Choch syvi lita nastupayut' na kryla,
Ta ya b za tym vitrom kray svitu letila.

Pryspiv

Ya tycho dyvuyus': vin buv chy prysnyvsya?
Do sercya torknuvsya i des' zahubyvsya.
Dyvuyus' – i znov yoho pisnyu spivayu,
Berezovyi viter z dorih vyhlyadayu.

Pryspiv