Yak dobre te, shcho smerti ne boyus' ya
I ne pytayu, chy tyazkyi miy chrest.
Shcho pered vamy, suddi, ne vklonyusya
V peredchutti nedovidomych verstv.

Pryspiv:
O smerte myla, o smerte lyuba,
Tebe ya zovsim ne boyusya!
O smerte myla, o smerte lyuba,
Tebe ya zovsim ne boyusya!

Shcho zyv-lyubyv i ne nabravsya skverny,
Nenavysti, proklonu, kayattya.
Narode miy, do tebe ya shche vernu,
I v smerti obernusya do zyttya.

Pryspiv

Svoyim strazdennym i nezlym oblychchyam,
Yak syn, tobi dozemno poklonyus'
I chesno hlyanu v chesni tvoyi vichi,
Ya v smerti z ridnym krayem poridnyus'.

Pryspiv