U Cholodnim Yaru nashi dzvony stari
Shche ne byly na spoloch tryvohu.
Buv todi ya poslushnykom v monastyri,
I ce duze podobalos' Bohu.

Za uhodni molytvy, yeleynist' pisen,
Za prysluznyctvo tyche y poshtyve
Vin davav meni chliba shmatok na shchoden,
I do toho z vdilyav i pyva.

A dovkola stohnaly polya y chutory
I vmyvalysya krov’yu cholodni y holodni.
Tilky v nashim Yaru do pory, do pory
Peredzvony huly velykodni.

A dovkola strazdaly braty vo Chrysti –
Chetvertovani, mucheni, kryvdzeni, byti.
Tilky v nashiy obyteli mury tovsti,
Mov ne chula yich nasha obytel.

A dovkola hulyaly nasylstvo i lza,
Carenyata i konfederaty.
I meni prynesla potay myru noza
Sered nochi rozterzana maty.

Odvedy y zachysty, odvedy y zachysty,
Myloserdnyi i pravednyi Boze!
Tilky bachu, shcho smerti niyak odvesty
Toy Vsevyshniy bez mene ne moze.

Dosyt', Hospody! Nyni rabom ne pomru.
Dodalosya rishuchosti y syly,
Yak zibralysya chlopci v Cholodnim Yaru,
Yak haryachi nozi osvyatyly.

Vorizenky na mene rozkynuly sit'
I rozstavyly pahubni znaky...
Moze, y spravdi poslushnyctva treba vkusyt',
Shchob po tomu ity v haydamaky?!