Dush spresovanych merzlota vichna
kryha nahlo zibhanych sliz mriye
stuk obroslych tovshchych serdec' niznyi
Bryzky soncya miz chahariv zalni

A doroha – ota spadna vtyata
Obirvavsya – letiv-letiv – byvsya
Ob kaminnya, ob valuny chorni
Sercem navstiz odkrytym, storch holovoyu

Pryspiv:
Ta movchala pustka, movchala pustelya,
Tilky dykyi olen blukav, popasavsya.
Nadto cholodno, nadto smert' zvychna,
I nemaye soncya tobi i nikomu

Dush spresovanych merzlota vichna
Kryha kryhy roste hora, syayva
Syvyi dym, a chy chad, a chy stohin
Oy i misyac' rozlyuchenyi pes dykyi

Lysh modryny hudut', hudut' modryny
A modryny vysvystuyut' tonko
Shcho zablukanyi v sopkach pestun, skoro
Bez vedmedyci v purh-snihach zhyne

Pryspiv

Oy i svityat'sya dym-vohni, nache
Burshtynova zelen huchna, kuta
I navalyuyut'sya na nas kuchuhury
Snihu? Nochi? Bezmezzya? Tyshi? Chto zna...

Pryspiv