A vze rokiv dvisti
Yak kozak v nevoli,
Ponad Dniprom chodyt',
Vyklykaye dolyu.
– Hey, hey, vyidy, dole, iz vody,
Vyzvol, vyzvol iz bidy.
– Ne vyidu, kozache, ne vyidu, sokole,
Choch sama dobre znayu, yak tyazko v nevoli.
Hey, hey, u nevoli, u yarmi,
Pid moskovs'kym karaulom u tyurmi.
A vze z nashych spysiv serpy porobyly,
A hostriyi shabli na kosy zminyly.
– Hey, hey, kozachenky, yak orly,
A de z vashi konychenky voroni?
– Nashi koni v pluzi, a kozak za pluhom.
A viter sumuye, rozmovlyaye z luhom.
– Hey, hey, kyn, kozache, pluha, bery niz,
De pobachysh vorizenka, ne barysya, riz.
– Oy, pane Bohdane, nerozumnyi synu,
Zanapastyv narid, shche y nenku Vkrayinu.
Hey, hey, zanapastyv, zruynuvav,
Bo v holovi rozumu malo mav.