Nastav svyatyi vechir
V sorok shostim roci,
Sumna nasha Ukrayina –
Plach na koznim kroci.

Yak pochala zirka
Na nebi siyaty,
Pochav narod do svyatoyi
Vecheri sidaty.

Sily do vecheri,
Dity sya pytayut':
– De nash, mamcyu, tato,
Shcho ne vecheryaye?

Maty vidpovila:
– V dalekim Sybiru,
Tam zhaduye svyatyi vechir
Ranenko v nedilyu.

Tam ne odna maty
Za synamy plache.
Mala tr'och sokoliv,
A teper ne bache.

Odyn – u Sybiru,
Druhyi – u v’yaznyci,
Tretiy musyt' vecheryaty
V lisi pid yalycev.

Pomozy nam, Boze,
Ce vse perebuty,
Nashu nenku-Ukrayinu
Z kaydaniv rozkuty.

Z kaydaniv rozkuty,
Tyurmy zavalyty,
Vsich nevynnych tysyachamy
Na volyu pustyty.

Oy, Isusyk mylyi,
Zmyluysya nad namy,
Daruy volyu, daruy dolyu
Nenci-Ukrayini!