Ya malo splyu i pohano zasynayu,
Prokynutysya zranku – hirshe buvaye!
Zhadaty pro te shcho bulo vchora vvecheri –
Absolyutno niyakoho shansu nemaye.
Zranku svityt' sonce ta blakytne nebo,
Lyudy kazut' dobra pohoda,
A yak na mene, to naykrashcha pohoda –
Same todi, koly na dvori nepohoda!

Pryspiv:
Ya prokynuvsya i zrozumiv, shcho propav!
U svoyu pohlyanuv dushu – tam nichoho nema!
Tam shchos' bulo, ale tak davno, –
Ne znayu shcho same, ne pam’yatayu...
Vidchuttya take nepryyemne!
Vidchuttya take nepryyemne!
Yoho v sobi trymayu,
Meni zdayet'sya ya vmyrayu!

Koly ya vdoma, ya zavzdy chodzu v tapkach,
Bo v moyemu budynku vze davno potik dach!
A moze ne potik, moze zovsim ne bulo yoho,
Vzahali meni zaraz ne do noho...
V mene merznut' nohy, v mene merznut' ruky,
V mene sochne mozok i chlyupaye miy nis –
Ya znayu cyu bolyachku, ya pro neyi des' chytav, –
Ne chochu nichoho, sam sebe zachomutav!

Pryspiv:
Ya prokynuvsya i zrozumiv shcho truba!
Podyvyvsya v svoyi ochi – tam nichoho nema!
Tam shchos' bulo ne tak davno,
Ya znayu, shcho sebe vbyvayu!
Vidchuttya take nepryyemne!
Vidchuttya take nepryyemne!
Yoho v sobi trymayu,
Meni zdayet'sya ya vmyrayu!
Meni zdayet'sya ya vmyrayu...

Ya ne kazav, shcho ya ne pidu,
Navit' yakshcho odyn znovu budu ya,
Bilshe nikoly ne povernus',
Vse, shcho bulo, mynulo – ce ilyuziya! (ves' kuplet – 3)

Vona kazala – vidpusty sebe na volyu...
A ya ne mozu, bo ya proklyav svoyu dolyu!
Ya ne vtrachayu svidomosti, nu chiba shcho trishky,
Konyachu dozu korvalola – i do lizka!

Pryspiv:
Ya prokynuvsya i zrozumiv, shcho truba!
U dzerkalo pohlyanuv – tam nikoho nema!
Tam chtos' buv, ne tak davno,
Ce ne vazlyvo teper...
Ya nichoho ne vidchuvayu!
Ya nichoho ne vidchuvayu!
Ya nichoho ne vidchuvayu!
Ya... ya... ya vmeeer!

Ya tobi – tak, a ty mene – tak! (2)