Buvaye tak, shcho u zytti,
Pomylky vchat' nas i todi,
My ydem do prirvy,
Vsich neshchast',
Bo znayem shcho zyttya nam,
Bilsh ne dast',
Otych chudovych, teplych mriy,
Yaki dolayut' sotni myl.
Tych tereveniv, pid doshchem,
Tych proyaviv ne spravznich,
Tilky dnem.

Pryspiv:
Ta ne vnochi, pid zoryamy,
De vse chudovi proyavy,
I nebuttya zdayet'sya holovnym,
Bo ty zabuv, shcho svit lyshe odyn.

Nikoly bilshe tak ne bude,
Yakshcho v zytti ty vse zabudesh,
Zabudesh te, shcho ty lyudyna,
Zabudesh te, yak zbyv kolina,
I znov pidnyavsya i pishov,
Shchob povernuty znykle znov.

Pryspiv

Ya chochu znov vtikty vid chmar,
Bo sonce palyt' moyi ochi,
Zachovatys' des' vid svitla prymar,
U temryavi ciyeyi nochi.