Ya chochu, shchob na Novyi Rik meni podaruvaly,
yakohos' faynoho podarunka – shcho vsi znaly!
Naobicyaly meni zolota i hory sribla,
i shche dodaly more hroshey, dorohe kaminnya.
Chekav ya Mykolaya, ne zakryvav vsyu nich ochey,
stoyav na varti bilya lizka i bilya dverey.
Na ranok pid podushkoyu nayshov lysh pruta ya –
yaka nespravedlyvist'! Ydu shukaty Mykolaya.

Blukav po horach ya – shukav pryhod na svoyi vucha.
Z Chuhaystrom pyv horilku i yoho uvazno sluchav.
Kazav, shcho znaye Mykolaya vin, de toy zyve.
Za torbu pyva i nalyvky – rozpoviv use.
I os' na lyzach ya pryamuyu do tiyeyi chaty,
bazan az spysok sklav i v spysku tych bazan bahato.
Vin ido ye seryoznyi, i ya ce motav na vus,
bo vin ye spravzniy Mykolay, a ne yakyis' tam Santa Klaus.

Ya stukayu u dveri, lizu u vikno – ne vidchynyayut'.
Mykolay z olenyamy – sovisti vzahali ne mayut'!
De moya mashyna? De hroshi moyi, diamanty?
De moya villa, yachta i ota chornenka z "Via Hry"?
Machayu prutom, repetuyu, tupochu nohamy.
Dumayu: "Rybka zolota y ta krashche Mykolaya".
Tomu dlya vas ya shchyri lyudy krashche zaspivayu.
Dobra, radosti, zdorov’ya my vam pobazayem!