De dzerelo kryshtaleve b’ye,
V synich horach dyvne misce ye.
Tam yunyi viter yunist' vidrodyv,
V kolysanci hoydayet'sya svoyiy.

Cilu nich ya z vitrom kolychavsya,
Vin zi mnoyu az do chmar zlitav.
Ya yomu kazky rozpovidav,
Vin meni svoyi pisni spivav.

Na svitanku bosyi ya idu
I dodomu stezky ne znaydu.
Mene miy viter v poli pereymav
I na proshchannya nizno obiymav.

Cilyi den iz vitrom my proshchalys',
Poky temnyi vechir ne nastav.
Ya yomu kazky rozpovidav,
Vin meni svoyi pisni spivav.