Sydiv ya na berezi, sluchav shuminnya
Shuminnya morya, yoho shepotinnya
A sonce sidalo rozevym tumanom
I ya uyavlyav, shcho zirkoyu stanu
Sydila ty poruch mene ne pomichala
A potim tychesenko i prosheptala

Pryspiv:
Skazy, a de nochuye sonce, de vono zyve
Pro shcho shumyt' ce more, rozmovu z kym vede
Koly mene ne stane, shcho budesh ty robyt'
Koly pidu po zoryach ya, chy budesh ty tuzyt'

Takoho nikoly v zytti ya ne chuv
Odrazu z rozpach i strach ya vidchuv
Chotiv tebe ya poshvydshe obnyaty
A potim nikoly vze ne vidpuskaty
Dali zbahnuv, shcho vtrachayu tebe
Zamyslyvsya zhodom, zapytav ya sebe
Chy zmozu prozyty bez tebe ves' vik
Chy vmru ya ne prozyvshy i rik

Pryspiv

Tak vyishlo yak vyishlo, ya c'oho chekav
Shcho shvydko pidesh tak, ya i ne znav
Sydzu bilya morya i sluchayu shum
Shuminnya vody i moyich tychych dum
A sonce vse z taky sidaye tumanom
A ya vze ne mriyu, shcho zirkoyu stanu
Muchat' mene nadzvychayni pytannya
Shcho yich ya pochuv vid tebe v ostannye

Pryspiv