Yichni ochi blukaly pid chmaramy
Nechutlyva zemlya zabuvala yich
Yich slova vze ne stanut' tlumachyty
Shepotity zabutymy movamy

Hasly vohnyamy kryky u polum’yi
Zakatovani, ordamy spaleni
Odynokymy kvitamy moroku
Prorostaly v syayvi z popelu

Yich dumky karbuvalys' u kameni
Shlyach zyttya obertavsya myttyu
Yich ryady nevynnych i zradzenych
Vidlitaly do neba rozmytoho

Pryspiv:
Yichni ochi – v chmarach, yichni dushi – z popelu
Promenysti zori vidlitaly sokolom
Proshyvaly chmary pohlyadom vrazenym
Vidchuvaly zori dotykom spalenym
Zalyshaly tumanu skrapleni zlozy
Na shlyachu do neba z popelu

Kray zemli tam strichayet'sya z chmaramy
Vitrom hnanyi poroch shumityme
Vin zahlushyt' yich kryky molytvamy
Svitle nebo do nych hovorytyme:

"Po stezyni rankovoho svitla
Ponesu vashi dushi propaleni
Mertva tin vas zabrala vid svitu
De zyttya – to pole neskinchenne"

Pryspiv