V sadku pytavsya viterec',
To v kvitochok, to v derevec'.
A de z podilas' para ta,
Shcho tut shchaslyvoyu bula.
Zashumiv zelen-sad do vitru.
Vin pishov – insha.

Pryspiv:
Vpyralos' serce i ne virylo yomu,
Kazalo serce ya yoho ne vidpushu.
I zarodylasya v dushi
Znevira u lyubov slova pusti.

I viter zakruzlyav zavyv,
Ale z vin tak yiyi lyubyv.
I sam buv svidkom tych utich,
Chovav kvitkamy lystyam yich.
A vona, vze yoho kolyshnya.
Pryvede inshu.