Cholod ubyvaye zir, rize viter kryzanyi
Zmiyem smerti stal vyrve sercya krov zyttya
Na ostannim berezi, tam samotniy duch postav
Vkryly chorni chvyli naviky yoho nebokray

Tym pochmurym chvylyam – kozen podych zadushyt'
Vovcha pashcha moroku – kozen promin pohlyna
U porozniy temryavi realnist' lodom zamerza
Tak hyne plot' – ta ne rozirvanyi shlyach

"...Nishcho ne zavershuye smert'
Krylatym rodychem siroho vbyvci
Polum’yanyi ALGIZ suproty revuchoho shtormu
Duchovi mchaty – vpered!"

Vhoru y vpered
Vershnykom shtormu pozadu lyshyty
Ruyinu zyttya, de padaye
Vsich yiyi form vohneochoplenyi mist

Vzyaty bezsmertya – ducha cil –
Syloyu z smerti kihtiv kryvavych
Mic' zadoby do myslennya
Znesla yoho nad popelyshchem
Vitroviyem vsesvitu
Zoryanoho pylu
Krylamy stalevymy
U bezodnyu vichnosti

RAGNAROK’u vyhlyad – chy ty znayesh, kym vin ye?!
Hriznyi pershoobraz, neprykrytyi zach?
Sutnist' yoho koreniv – dohory nestrymnyi ruch
Sutnist' shtormu vershnyka, shcho tvoryt' yoho aury syayvo

Zorstoka atmosfera, podych lyutoyi zymy
Rozirve imlu y tumany na yoho shlyachu
Do spalachu probudzennya v kryzanomu svitli
Dosyahnutomu svitli svidomosti chystoyi

Posiyana namy nenavyst' mchatyme
Pered namy chyzoyu vovchoyu zhrayeyu
Nastane den – vsi dushi zachlynut'sya
Toyi nenavysti chornymy chvylyamy

"Ta zaraz myt'
U zoryanim polum’yi
Postaty Duchovi,
Duchovi Vichnosti..."