Stepamy turky i tatary
Na konyach mchat', mov chorni chmary,
I zharom dychaye zemlya –
Navkruh pozary, yak petlya,
Y petlyu rozkruchuyu ordynec':
Vin odshukav zyvyi hostynec' –
Divcha bizyt' bosoniz v bir.
Yiyi vin schopyt' u yasyr,
V prokyslu zashmorhne syrycyu
Y prodast' u Kafi z torhovyci.
I slozy divchyny, y zyttya
Prop’ye bez zalyu i puttya.
Bo shcho yomu krasa divocha,
Kosa shovkova, yasni ochi –
Use prodast' vin za dukat,
Bo vin torhash, ordynec', tak.
Divcha bizyt' v tyazkim odchayi,
Kosa yiy plechi ustelyaye,
A slozy padayut' u brid,
I krov’yu tyahnet'sya tviy slid.
Uze nad yunistyu tvoyeyu
Arkan svystyt', sychyt' zmiyeyu.
I vraz vidsichena petlya
Bezsylo vpala u polya.
Kozak-netyaha u dolyni
Rubnuv yiyi i vze stezynu
Divchyni vkazuye u bir.
– My shche zustrinemos', povir. –
Ordynec' blymnuv chyzym okom,
Na luku vpav, hyknuv i skokom
Pomchav z ordyncyamy v bayrak.
Vtikay, kozache!
Ta kozak
Vtikat' ne dumav. Shche divchynu
Proviv ochyma y po dolyni
Navskis napasnykam pomchav.

Travnevyi den v kilci zahrav
Na spoloch byv vsima hromamy,
I blyskavka nebesni bramy
Rozchachuvala navkruhy...
Vse blyzche, blyzche vorohy,
Zlostyvyi usmich rve yim huby –
Otak i mchyt' zemleyu zhuba,
Zadibna, dyka, navisna,
V kraplynach krovi i bahna.
Kozak udaryv iz pistolya,
Y rozlihsya kryk posered polya:
Na stremeni torhash zavys,
I kin yoho ponis, yak bis.