De nichka u huculs'kiy chustci mochaye kosu v potichok,
De zori vysiyani husto horyat' nenache sto svichok.
De serce zveselyt' trembita, a ochi – vroda moloda,
Ya zvidty, druzi moyi zvidty, moyi tut shchastya i zura.

Pryspiv:
Tam, de hory syni, v tesaniy chatyni dolya hraye na struni,
Z krayu, shcho v smerekach, bachu vsich zdaleka, svit vydniyet'sya meni.
Tam potoky-riky bystri niby dyki, nache ptachy na pori,
Tam huculka-maty vyide nas strichaty shche do rannoyi zori.

Oy bila polonyns'ka vatra tebe zihriye i mene,
I vze ne varto, vze ne varto nam shchos' pryhaduvat' sumne.
Skazu ya inshym bez dokoru, skazu i zasvichus' uves',
Chto v horach dyvyt'sya uhoru, chto v horach blyzchyi do nebes.

Pryspiv (2)