Zazurena pani sydyt' na dyvani.
Ya do neyi hovoryu slovamy-virshamy,
A vona lyshen dyvyt'sya vdalech tak hirko.

Sydymo pid viknom i shukayemo sniv,
Ya pro nych shche kolys'-to napyshu pisni,
Ale poky shcho sumno, lysh v nebi smiyet'sya dvi zirky.

My spivatymem pisnyu pro nashi doshchi,
My spivatymemo, ale u dushi
Bude vohko, nemov nadvori uchora.

Skoro sonechko ziyde, zipnet'sya rosa,
A u tvoyemu oci zastyhne sloza.
Ya tebe pociluyu, a dali pidu v syni hory.

Chas – ilyuziya smichu, ilyuziya shchastya,
Chas narodzenyi krykom tret'oho blaznya.
Ya shukayu svizishe y shchyrishe u sobi.

I meni vse odno, chay spivayut' ptachy,
Chay krychat' koty na porozi vesny.
Ya zustriv svoyu dolyu u tvoyiy podobi.

Ne zurysya, ne plach – zavtra znovu doshchi.
Bachysh, vohnykom svityt'sya plomin svichi –
To moya spopelila dusha chekaye na vesnu.

Bud' moyeyu vesnoyu, bud' svitlom i tinnyu,
Chay prochromyt' nazavzdy ce dyke tremtinnya...
Zadlya tebe ya trychi pomru i dvichi voskresnu.