Ty meni hovoryv: "Sonce rano vstaye,
Shche chvylynu z toboyu pobuty tak chochu".
Ty meni hovoryv: "Vse, shcho mayu – tvoye",
I ya viryla v zarty tvoyi tak ochoche.

Pryspiv:
Shcho z namy stalos'? Shcho z namy stalos'?
Nashe kochannya, yak lystya, ziv’yalo.
Shcho z namy bude? Shcho z namy bude?
Nasha doroha – doroha v nikudy.

Ya kazala sobi: "Vin – naykrashchyi. Vin – miy",
I, zdavalosya, shchastya moye bude vichnym.
Duze vazko teper zalyshatys' odniy.
Ya pytayu odne, ya pytayu: "Navishcho?"

Pryspiv

Podarunkiv na zhadku tak malo bulo,
Zalyshayu v sobi shepit morya i neba,
Pam’yatayu dolon tvoyich niznych teplo
I nichoho, povir, meni bilshe ne treba.

Pryspiv

Shcho z namy stalos'? Shcho z namy stalos'?
Shcho z namy bude? Shcho z namy bude?