Kryk v meni, vseredyni bez zalyu rozryvaye, dribno, na shmattya.
Vono horyt' u polum’yi, zavdaye lyshe bolyu lyubovi bahattya.
Stan, ne ruchaysya, dyvys'. Krov napovnyuye veny, povitrya leheni.
Pomyray i ne barys'. V svit ilyuziy tvoyich zachynyayut'sya dveri.

Ce vse pravda, ne brechnya, chtos' tebe rukoyu tak micno trymaye.
Proyde budenna mayachnya. Ty kolys' zrozumiyesh, shcho lyubovi nemaye.
Ce brechnya!

Ne zbahnuty zvidky bil, ce tomu, shcho tvoyi vidchuttya zovsim novi.
Viryty nemaye syl. Podyvys', schamenys', bo vony bezosnovni.
Stan, ne ruchaysya, dyvys'. Serce b’yet'sya povilno, ruch krovi vtychaye.
V carstvi soromu y brechni, de tebe vze nemaye, tebe vze nemaye!