Niby vchora, moya mamo,
Ty budyla mene rano,
Hovoryla meni: "Synu, chas nastav".
Chas vid ridnoho porohu,
Klyche dal tebe v dorohu,
Shchedryi ranok soncem vze tobi zahrav.

Vze tobi daruye sonce novyi den,
Dzerelo nespivanych ishche pisen.
Shchedroty cherpny u nomu, dobroty,
A u rankiv zolotystych chystoty.
Dyvo-syly nabyraysya u zemli,
Pam’yatay shchoden slova moyi.

Niby vchora, moya mamo,
Ty budyla mene rano,
Promin soncya usmichavs' v ustach tvoyich.
Tvoya usmishka pryvitna
Vyprominyuvala svitlo,
Tvoye slovo zihrivalo zavzdy vsich.

Vze meni daruye sonce novyi den,
Dzerelo nespivanych ishche pisen.
Shchedroty cherpnu u nomu, dobroty,
A u rankiv zolotystych chystoty.
Dyvo-syly nabyrayus' u zemli,
Pam’yatayu ya slova tvoyi.

Niby vchora, moya mamo,
Ty budyla mene rano,
Z tych chasiv svitankiv stilky vidiyshlo.
Lita z sumom vidlitayut',
Tvoyi vnuky pidrostayut',
I dayu yim tvoyu lasku i teplo.

Vze moyim synam daruye sonce den,
Dzerelo nespivanych ishche pisen.
Shchedroty cherpnut' u nomu, dobroty,
A u rankiv zolotystych chystoty.
Dyvo-syly nabyraytes' u zemli,
Oy syny, sokolyky moyi. (ves' kuplet – 2)