Sluchay, yak derevo puskaye korinnya
Vseredyni tebe, yoho hillya
Vyhnalos' vhoru do soncya zylamy ruk.
Tam, na vershku, bilya tvoho hnizda
Vyrostut' skoro novi mista,
Vulyci tvoyich dumok – moshchenyi bruk.

Pryspiv:
Yakby z to ne zemne tyazinnya!
V ruci – ptach, a ne ce kaminnya!
Yakby z to ne tut, ne na ciy milyni,
My mohly b buduvaty v sobi korabli!
Yakby z to...

Derevo v tobi, p’yane vid cvitu,
Tinnyu zastupyt' piv moho svitu
Vid vsevydyuchoho oka kryklyvoho soncya.
Vesny u tobi, vidzyvshy sviy vik,
Stochat' z ochey berezovyi sik,
Ne chovay svoho lycya!

Pryspiv