U tebe mriya ye: miz mertvymy, miz mertvymy buty zyvym.
Znaty kudy ity u temryavi, u temryavi ty ne odyn.
Ya pryberih tobi, darunok, darunok zemnych bohiv.
Tilky mene naydy ya tam i tut, tilky naydy.

Do mene ty pryidesh z holodnymy ochyma-ochyma.
Potyahnesh ruku ty, i skazesh shcho lyudyna, lyudyna ty!
Chocha ne virysh ty, ne virysh ty davno samomu sobi.
U venu ya tobi, sebe vvedu.

Ya ubyv milyon lyudey – ya ub’yu i vas!

Ty pryinyav rishennya zvesty na nul svoye chuyove zyttya.
Tebe pidtrymayu i povedu – ty syn Isusa Chrysta.
Ale koly tvoya krov zakypyt', fontanom zallye tebe.
Na mene ty ne zlys', zalyshu ya tilky chrebet.