Viter kryzanyi krylma obiyma, serce zastyha i tilo,
A v ochach tvoyich – navkruhy zyma, i zemlya bezzalno zabilila.

Ne schovayus' ya, bo sercya lychi pohlyadom svoyim proymayut',
I nema ochey, shcho teplom svoyim zmerzloho mene vidihrivayut'...

Promeni v ochach velykych – shcho to za mara?
Serce vidpovilo stycha: to teplo dobra!

U chyyich ochach polum’ya znaydu, vidshukayu teplu mriyu?
Na zarkyi vohon ya hrud'my vpadu
I naviky serce vidihriyu...