Navishcho zayvym holovu morochyt'?
Trymayesh plyashku – vykyn, de stoyav.
Yiyi z nesty tak vazko svit za ochi –
Tam dlya normalnych urnu chtos' poklav...

Pryspiv:
Ya zakryvayu ochi
Na hory smittya,
Ya bachyty ne chochu,
Krayina ne moya!

Naklav komus' pid nohy – niby v dushu
Ty ne komus' – na sebe naplyuvav.
Rozbyv, z korinnyam, vyrvav chy spaplyuzyv,
Abo u parku lavku polamav.

Parkan s'ohodni – zavtra cile misto –
Tak den za dnem – layno po vsiy zemli.
Taki, yak ty – prisne nevdale tisto –
Sebe z takoho liplyat' rahuli.

Pryspiv

My vze davno na same dno skotylys',
I pofih – shcho tam dali – choch potop.
Ne babky roblyat' z rahulya lyudynu,
A zdatnist' vchasno natysnuty "stop".

Rahuls'ki "tyemy" pomiz sebe trusyat' –
Laynom zabyta yichnya holova.
V layni zyvut' – ale mene ne zmusyat',
Yim zovsim ne potribni ci slova.

Pryspiv