I koly, zdayet'sya, vse propalo,
I z kolin, zdayet'sya, ne pidnyatys',
Povernys' u sny, shcho bachyv ty kolys'.

Ne marnuy chasu – yoho tak malo,
Sam sobi skazy, na shcho ty zdaten,
Zalyshy pozadu vse, shcho tyahne vnyz.

Vychid ye, vychid ye
U vikno chy dveri – vybyray,
Vybyray, krapku abo komu na paperi.

Pryspiv:
Shvydshe, davay vyrishuy,
Poky shche ne pizno, vybir tviy u
Spynu viter, v oblychchya sonce,
Zyty, abo nyty – sam vyrishuy.

Ty ne raz ishche porvesh vitryla,
I na ryfy syadesh odnoznachno.
Ta inakshe ne diznayeshsya ciny.

Zapalysh zoryu, shchoby svityla,
Chy v pit'mu zirveshsya neobachno.
Sam sebe zminyty zmozesh tilky ty.

Mriyi v sobi pochovav davno, zashtovchav hlyboko,
Nahlucho zabyv svoye vikno, ne zletiv vysoko.
Ty chotiv ta sam sebe lyakav, a teper pidnyavsya.
Lid rozbyv i shram lyshyvsya,
Vilnym stav – ty rozplatyvsya.