Nohy dlya pidlohy, lasty mayut' more,
Dlya stiny ye rohy, kihti ryyut' nory.
Ochi chochut' vsyudy, vse yazyk rozkaze,
Likti tam, de lyudy, muskuly dlya plyazu.
Vucho pleyer slucha, chuye svoye im’ya,
Rylo dlya koryta, dlya byudzetu vym’ya.
Chtos' blazennyi tycho lyapnuv na potichu, –
Shcho, yak raptom nohy ne znaydut' pidlohy, hoy!..

Ruky myye mylo, dushi – spovidalni.
Mochom lapu vkrylo bezvidpovidalno.
V naslidkiv – prychyny, u zinok – muzchyny,
Ale raptom nohy ne znayshly pidlohy, hoy!

Zuravel u nebi, u ruci synycya,
Niby vsi potreby, hladshayut' sidnyci.
I dusha v nehodu maye bunker v p’yatach,
Nymy pry nahodi mozna nakyvaty.
Nakyvav daleko na pidoshvi EKO,
Vyishly raptom nohy na pryamu dorohu, hoy!