Tvoya vroda, yak synye ozerce,
Tvoyi ochi, yak syniy vohon,
Sylno bylos' moye serce,
Yak torkavsya do tvoyich dolon.

Pryspiv:
Ty ne taka yak vsi,
Ty u sviti yedyna!
Ty mov anhel z nebes,
A ne z zemli lyudyna.

Tvoya usmishka nache prominnya,
Tvoyi huby – rozevyi tyulpan,
A tviy pohlyad nenache padinnya,
Shcho vede v svitovyi okean!

Pryspiv

Koly z toboyu razom my hulyaly,
Ya sluchav zavzdy tviy charivnyi smich,
A ya lysh dumav nad odnym pytannyam:
Kochannya – radist' chy velykyi hrich?..

Pryspiv