Hostrymy bukvamy shmatuyu tenditni sercya,
Vlizayu v mozok parazytom, vyklykayuchy strach,
Tranzytom cherez peklo, cherez nebesa,
Kriz' svitlo y temryavu, nesu ryadky, shcho napysav.
Nema pidstav poviryty chocha b na hram,
Shcho ne darma v kimnatach svitlo v sebe vymykav,
I zamykavsya, znykayuchy virshamy v takt,
Aby bula mozlyvist' u sercyach zalyshyty znak,
Komus' dyvak, komus' dyvno, shcho zyvu ya tak,
Shcho pivzyttya moho zmalovano v zatertych lystkach,
Choch perestavyty priorytety obicyav,
Parytetu dosyahnuty ne vdalosya niyak.
Miz dvoma storonamy svoho vlasnoho "ya",
Miz normalnym ta prydurkom, shcho sydyt' u pisnyach,
Sociopat, shcho u virshach svoyich zmalovuye zach,
Yakyi i sam ne znaye, de tut pravda, a de zart.

Nu, yakshcho braty po faktu – ne vyhravav zodnych batliv,
Ya ne prochodyv naspravdi u vidbirkovomu raundi,
Zanadto pravdy bahato, yaku nelehko spryinyaty,
V rezultati yiyi prosto zaplyuye siryi natovp.
Yim potribno bilshe seksu, nasyllya, ahresiyi,
I dity prohresu, shcho skotylysya v rehresiyu,
V mozku procesy rozrostayuchych abscesiv,
Nemaye miscya dlya lyubovi u dochlomu serci.
Limity sterti, pravdoyu plyuyusya v oblychchya,
Kozen tretiy z vas – kretyn, yakyi ze ya ne vvichlyvyi
Z peresichnym sluchachem u cych rozmovach muzychnych,
Ta dlya mene ce ne ye takym chymos' krytychnym.
Systematychno namahayusya pidnyatysya z dna,
Desyat' zamkiv na mene vishayut', naviyuyut' strach,
Shchob perestav, shchob zhas, aby znyknuv nazavzdy,
Shchob ne horily vid soromu mikrofony v kimnati.

Ya znayu, zvychayno, shcho ne zdyvuyu nikoho
Napivfalshym vokalom, abo zrymovanym slovom,
U syntetychnu epochu rozpochynayem vse znovu,
Moya meta – popasty v serce, zalizty tobi u holovu,
Perevorot zdiysnyty na emociynomu rivni,
U pidsvidomist' zalizty i tam sydity postiyno,
Bozevilni dumky narodzuvaty u raz,
Vchasno zapustyty v systemu ci metastazy.
I ya vpevnenyi, shcho ty vpiznayesh sebe tut,
Ty odyn sered tych, shcho tikaly, ty toy, chto zabuv vsi marshruty,
I dorohu nazad oblipyv chornyi iniy,
Yak vpiznayesh sebe, to zhaday, yak pomyrala na rukach tvoya mriya.
Chto z vas bolyu ne znav, toy syudy ne potrapyt',
Chto nad nebom litav, toy zyvyi i ne znaye niyakych vin pravyl,
Vymalovuy sobi shche ne zihrani roli,
V misti bez koloriv opynyayut'sya ti, chto ne znayut' lyubovi.