...Cya doroha ne duze dovha, ale vona zi skla –
Roztynaye hrudy i v’yet'sya vpered zmiyeyu,
I ya zabuvayu
imena muzchyn, z yakymy zyla,
I vidchuttya krayiny, yaku vvazala svoyeyu.
Nahusaye morok – i ya uze ne zbahnu,
Yak ity po sklu ne sporsnuvshy, po tverdi niby...
Vse skydayet'sya na kolektyvnyi zaplyv po dnu –
Lysh sumlinnya splyvayut' nahoru, yak mertvi ryby,
Ta vorushyt' hubamy zaba v televikni
(Tam – akvarium vodoplavnych i zemnovodnych...).
Vymykayut' maybutnye. Lyshayut'sya zovti vohni –
I, yak dovhyi tunel, ne kinchayet'sya vichne s'ohodni.