Nich nad Karpatamy temno-krylatymy
Shovkamy tycho zlita.
Serce zalyublene, v mriyach zahublene,
Zde chohos', klyche y pyta:

Pryspiv:
Chomu, koly zasnuly syni hory,
Yakos' ne do snu meni?
Chomu, koly na nebi sribni zori,
Mriyu v tyshyni nichniy?
A miz synich hir v syayvi sribnych zir
Brodyt' lyubov moya.
Tomu, koly zasnuly syni hory,
Ne zasnem ni ty, ni ya.

Nichka kinchayet'sya, zirka chovayet'sya,
Budyt'sya shelest v hayu.
Tilky zalyublenym, v mriyach zahublenym,
Maryt'sya slovo "lyublyu".

Pryspiv