1
Koly vin zasne vona tycho vymykne svitlo
Shcho by bulo nepomitno yak vona pide
I z ciyeyi chvylyny ni chto ne skaze, de vona ye
Chto poruch z neyu, i shcho ce yiy daye
I ni chto ne pryide choch vin obicyav: "Ya ne pokynu"
Vona hadala shcho pleche, a znayshla spynu
Taki pravyla hry, vona yich pryinyala
Ya skuchatymu za neyu, takoyu yakoyu vona bula

Pryspiv:
Koly dyvytymus' u vikna
Ya budu dumaty shcho prykro
Rozum roziydet'sya z dusheyu
I ya skuchatymu za neyu (ves' kuplet – 2)

2
My polyublyaly z neyu rozmovlyaty "ni pro shcho"
Tak, vzahali, pro doshch, kaminnya, ta sklo
Pro te shcho zavtra bude krashche, aniz s'ohodni
I napevno harnishe, aniz na peredodni
Bo my taki yak i buly, nemodni, nesuchasni
Prosto dychaly povitryam, to Bohy, to blazni
Dotorkalys' do dushi nozem misyachnoho svitla
Zalyshayuchy rany, choch yich spochatku nepomitno
I vse mayze normalno, i vse mayze spokiyno
Chocha pusteli samotnosti nahaduvaly postiyno
Pro sebe, chotilos' vtekty, bihty shcho ye syly
Ale poyizdy ziyshly z reyok ta korabli zhorily

Pryspiv

3
I ya zalyshavsya, choch zvir rvav moyi hrudy
I shchob ne robyv, znav-znav ya – inakshe ne bude
I choch my taki blyz'ki, my vse z duze rizni lyudy
I sonyachne prominnya nas dvoch u lizku ne rozbudyt'
Koly ya zbyrav yiyi p’yani slozy rukamy
Vona pytala: "Chomu ce vidbuvayet'sya z namy?"
Ya ne mih vidpovisty, mova tut bezsyla
Nichoho znachennya ne maye koly vidirvani kryla
Koly nadiyi daremni, i vse ne tak yak chotilos'
Nu shcho tut porobysh – ne uterpilos', ne zlyubylos'
Rozcharuvavshys' v us'omu, vona prosto pishla
Ya skuchatymu za neyu takoyu, yakoyu vona bula

Pryspiv (2)