Skilky marnych sliv my chuyemo shchodnya?
Krayina u nas yedyna! Ukrayina dlya nas odna.
Z tele-radio efiriv llyet'sya odna lyshe brechnya
Vid tych, v koho chesti davno vze nema.
A chocha b chtos' iz nych zhadav by istoriyu,
Skilky nevynnych lyudey bulo zakatovano!
Zakryvaly roty, yak tilky mohly,
Ale Vkrayins'kyi duch, ne peremohly.

Pryspiv:
Ukrayino, prokydaysya!
I kaydaniv pozbavsya!
Ukrayino, prokydaysya!
I kaydaniv pozbavsya!

Usi, shcho posily vysoko-vplyvovi posady,
Perezyvayut' za misce, yake nazyvayut' vsi zadom.
Styahnuty z lyudey usi mozlyvi hroshi,
Z rukamy v krovi krychaty, yaki vony choroshi!
Ta koly z zrozumiyut' vony, shcho ne vystachyt' syl
Svidomym lyudyam ne pidnimatysya z kolin.
U zylach prokynet'sya krov kozac'koho rodu,
Vilnoho, vikamy ne skorenoho narodu.

Pryspiv

Ya ne chochu buty chuzym pishakom,
Ne prahnu nosyty metalevych okov.
Ne bazayu holovu pid hnitom sklonyty,
Ya mriyu zyttyu shchaslyvomu radity.
V krayini, yaku buduyut' lyudy,
A ne bydlo-pokyd'ky snuyut' usyudy.
I ya ne odyn prahnu takoyi mety,
A shcho treba tobi?! Ce skazy meni ty!

Pryspiv